Jestem zwolennikiem podatku mocno progresywnego, który zachęcał by do pracy na niepełnym etacie, np:
I próg 1/4 średniej płacy - podatek 0% (brak podatku),
II próg: 1/2 średniej płacy - podatek 10%,
III próg: średnia płaca - podatek 20%,
powyżej III progu - podatek 30%.
Jak to by wyglądało w praktyce.
Przyjmijmy że średnia płaca brutto wynosi 3200 zł
Jeśli zatrudnimy się na pół etatu na takiej przeciętnej posadzie to zarobimy brutto 3200/2 = 1600 zł, podatek wyniesie 80 zł, netto zarobimy 1520 zł.
Jeśli zatrudnimy się na cały etat to brutto zarobimy 3200 zł, podatku zapłacimy 400 zł czyli netto weźmiemy tylko 2800 zł. Jak widać za to że dwukrotnie zwiększyliśmy czas pracy zostaliśmy "ukarani" kwotą 2*1520 - 2800 = 240 zł. Gdyby to była lepiej płatna posada to "kara" za pracę na niej na pełny etat była by jeszcze większa.
"Kary" będą skłaniały pracowników do negocjowania krótszej pracy, w rezultacie pracodawcy będą musieli zatrudniać większą ilość pracowników do wykonania tej samej pracy - bezrobocie będzie maleć.
Podatek jaki proponuję ma inne zalety oprócz zmniejszania bezrobocia. Należy zauważyć że obniżenie progów wyższych a podwyższenie progu pierwszego (kwoty wolnej od podatku) jest sprawiedliwie społecznie. Są osoby słabe, które mogą otrzymać tylko bardzo nisko płatne prace, te osoby płaciły by bardzo małe podatki. Obniżenie zaś progów wyższych w stosunku do sytuacji obecnej spowoduje że nie tylko bardzo dobrze zarabiający będą płacili duże podatki (co i tak było tylko teorią bo przy bardzo dużych dochodach opłaca się tych podatków unikać - sposoby są znane). Już osoby zarabiające np. dwukrotność przeciętnej płacy będą znacząco dokładały się do akcji redystrybucji dochodów. Efektywna redystrybucja zostanie wielokrotnie zwiększona.
Janusz Baczyński
